Oorsprong van de Norfolk Terrier
 |
 |
Het verhaal begint aan het eind van de vorige eeuw in Cambridge. Daar verkocht Doggy Lawrence een hondenhandelaar, rode en black en tan Terriers aan de plaatselijke studenten. De hondjes waren zeer populair, niet alleen als gezelschapsdier maar vooral ook als rattenvanger. Hoe mr.Lawrence deze Terriers fokte is niet precies bekend, maar men neemt aan dat hij de kleine rode Ierse Terriers gebruikte en deze kruiste met Old English Black and Tan Terriers.
 |
 |
Onder de studenten stonden deze honden bekend als ACantab Terriers. De honden van mr. Jodrell Hopkins die in de Trumpington Street woonde, werden ATrumpington Terriers genoemd. Hopkins was eigenaar van een kleine, gestroomde teef die hij liet dekken door een van de reuen van ADoggy@Lawrence. Uit die combinatie kwam een ruwharig reutje, genaamd RAGS, dat werd verkocht aan de master van de Norwich Staghounds, Jack Cooke van Brooke Hall. Rags was dieprood en hij dekte, eenmaal oud en wijs genoeg, verschillende teven uit de omgeving. Ondanks de verschillen in afstamming en kleur bezaten alle puppen de mooie dieprode kleur van Rags. Deze reu staat in feite aan de basis van het hele ras. Als er een reu genoemd kan worden als grondlegger van de Norwich en de Norfolk is hij het wel. Een andere fokker in die tijd was Lewis Low de zoon van een dierenarts. Hij bezat een witte Terrier met vleermuisoren, een kruising tussen een gladharige werkterrier en een Dandie Dinmont, genaamd Ninety. De witte vlek op de borst die veel Norwiches en Norfolks nog steeds hebben bij de geboorte, wordt toegeschreven aan Ninety.
Lewis
Low was tevens eigenaar van een rood gestroomde Trumpington Terrier van mr. Hopkins. Hij liet beide teven dekken door Rags. De kleine rode Terriers die uit deze kruisingen werden geboren, werden erg populair bij de lokale hondenliefhebbers. Een van hen, mr.Frank Jones, bijgenaamd ARoughrider Jones@, fokte verder met deze hondjes. Hij trachtte een bepaald type te fokken. Zijn ideale Terrier had een harde rode vacht en staande oren, was onvermoeibaar en fel op wild. Dat ideaal heeft hij zeker benaderd. In die tijd waren zijn kleine rode Terriers bijzonder in trek vanwege hun jachtinstinct. Zelfs de koning van Spanje kocht een pup van hem. Andere honden werden naar Amerika geexporteerd,waar zij AJones Terriers genoemd werden. Het verhaal gaat, dat toen iemand aan hem vroeg hoe hij ze zelf noemde, Jones net terug uit de omgeving van Norwich, zei: Ik noem ze Norwich Terriers.
Norfolk Terrier in Nederland
De Nederlandse Norfolk populatie is een stuk kleiner dan die van de Norwiches. De fokkerij ging wat moeizaam van start. Om te beginnen was het veel moeilijker om goed materiaal te vinden. Anders dan bij Norwiches waren de Engelse fokkers nauwelijks bereid om goede honden Het Kanaal over te laten steken. Bovendien werden de fokkers tot diep in de jaren tachtig geconfronteerd met geboorteproblemen. Kleine nestjes en puppysterfte. Dat heeft er mede toe geleid dat een aantal fokkers is opgehouden met het fokken van de Norfolk. De laatste jaren gaat het een stuk beter. Men is er in geslaagd om nieuw materiaal uit Engeland, Duitsland en Scandinavie en de geboorteproblemen lijken tot het verleden te behoren. Nestjes van vier puppies zijn geen uitzondering meer en zij blijven in de regel ook allemaal in leven. Het wordt misschien wel tijd om de tekst in Toepoel te herzien. De eerste Norfolk in Nederland werd geimporteerd door W. Simon. De geschiedenis van de Norfolk fokkerij in Nederland begon in feite in 1974 met Joy Taylor die twee (Engelse) Nanfan reuen exporteerde: Nighttowl en Nova. De gelukkige bezitters waren Hans van de Berg (Rymore) en Roja van Stoppelenburg, die overigens na korte tijd Nanfan Nightowl weer verkocht aan Robert en Mariette Fisher (Longrove).
